آیا امام حسین(ع) دختری به نام «رقیّه» داشت؟
بیشتر  مورخان و مقتل‌نویسان هنگام بیان فرزندان امام حسین(ع) به ذکر دو دختر به نام‌های فاطمه و سکینه، بسنده کرده(1) و برخی نیز نام «زینب» را بدان‎ها افزوده‌اند؛(2) و نامی از دختر  خردسال برای امام حسین(ع) موجود نیست و نیز این جریان که هنگام اقامت کاروان اسیران در شام دختری خردسال از امام حسین(ع) در فراق پدر و هنگام مواجهه با سر بریده پدر جان داده باشد، به چشم نمی‌خورد؛ آری در برخی از منابع همانند کامل بهایی شرح حال این دختر کوچک و قصه جان ‌سوز او در خرابه شام بیان شده است.(3)

برای وجود چنین دختری دو شاهد می‌توان آورد:
شاهد اول: هنگامی که زینب(س) در کوفه با سر بریده امام حسین(ع) مواجه شد، اشعاری سرود که در ضمن آن آمده است: «ای برادرم! با فاطمه کوچک سخن بگو که نزدیک است قلبش تهی گردد».(4) که نشان از وجود چنین دختر خردسالی که در فراق پدر بی‌تاب بوده، دارد.
شاهد دوم: آورده‎‌اند: امام حسین(ع) در آخرین لحظات حیات خویش، هنگام مواجهه با شمر، چنین فرمود:
الایا زینب یا سکینه! ایا ولدی! من ذایکون لکم بعدی؛ الا یا رقیه! یا ام‌کلثوم! انتم ودیعه ربی، الیوم قد قرب الوعد.(5)
که در این‎جا امام حسین(ع) نام رقیه را آورده است.
قدیمی‌ترین منبعی که درباره دختر امام حسین در شام، اظهار نظر کرده است، عمادالدین طبری در «کامل بهایی» است؛ وی می‌نویسد: «دخترکی بود چهار ساله، شبی از خواب بیدار شد و گفت: پدر من حسین کجاست؟ این ساعت او را به خواب دیدم سخت پریشان، زنان و کودکان جمله در گریه افتادند و فغان از ایشان برخواست».(6) یکی از منابعی که عمادالدین طبری جریان را از او نقل کرده است، کتاب «الهاویه» نوشته‌ دانشمند سنی به نام محمد بن‎احمد مأمونی است.

پی­نوشت­ها:
1- الارشاد، سلسله مؤلفات شیخ مفید، ج 2، ص 135، دارالمفید، بیروت،1414 هـ.
مناقب آل ابی‌طالب، ابن شهرآشوب، ج 4، ص 77، موسسه انتشارات علامه، چاپ علمیه قم.
اعلام الوری، طبرسی، ج 1، ص 478، موسسه آل‌بیت، چاپ اول، 1417 هـ.
نسب قریش، مصعب الزبیری، ص 59، دارالمعارف، قاهره چاپ سوم.
انساب الاشراف، بلاذری، ج 3، ص 1288، دارالفکر، بیروت، چاپ اول 1417 هـ.
تذکره الخواص، سبط‌ بن جوزی، ص 249، موسسه اهل البیت، بیروت، چاپ اول، 1401 هـ.
2- کشف الغمه فی معرفه الائمه، الاربلی، ج 2، ص 38، تحقیق رسولی، تبریز، سوق مسجد الجامع.
3- نفس الهموم، شیخ عباس قمی، ص 415 و 416، انتشارات مکتبه الحیدریه، چاپ اول، 1379 ش.
الایقاد، شاه عبدالعظیمی، ص 179، تحقیق رضوی، منشورات فیروزآبادی، چاپ اول، 1411 هـ.
معالی السبطین، حائری، ج 2، ص 170، موسسه النعمان، بیروت، 1412 هـ.
منتهی الآمال، قمی، ج 1، ص 807، موسسه انتشارات هجرت، چاپ چهارم، 1411 هـ.
کامل بهائی، عمادالدین طبری، ج 2، ص 179، مکتبه المصطفوی.
4- « …یا اخی فاطمه الصغیره کلمّا فقد کاد قلبها ان یذوبا.( بحارالانوار، ج 45، ص 115؛ القندوزی، ینابیع الموده، ج 2، ص 421، انتشارات الشریف الرضی، چاپ اول 1371 ش).
5- موسوعة کلمات الامام الحسین، معهد تحقیقات باقرالعلوم، ص511، دارالمعروف، قم، 1415 هـ، چاپ اول؛ ینابیع المودة، ج 2، ص 416.
6- کامل بهایی، همان.